اگه یه روز گذرت به دبی افتاد و خواستی واقعاً مزه‌ی زندگی این مردم رو بچشی، لازم نیست دنبال چیزای عجیب و گرون باشی. فقط کافیه یه کم از مسیرهای همیشگی فاصله بگیری. از خیابونای شلوغ و پاساژای بزرگ بیرون بیای و راهتو کج کنی سمت محله‌های قدیمی‌تر. مثلاً یه‌راست بری الفهیدی (الفهیدی: بادگیر قدیمی)، یا دور بزنی سمت بازارهای کنار خور (خور: رودخانه کوچک). همون‌جاهایی که مردم هنوز با سلام و علیک گرم رد می‌شن، صدای اذون ظهر بلند می‌شه و از پنجره‌ی هر خونه‌ای یه بوی وسوسه‌کننده میاد بیرون.
اینجاست که تازه می‌فهمی دبی فقط یه شهر نیست؛ یه طعم (Flavor) داره، یه رایحه (Aroma) داره، یه حال و هوای خاص. و اون حال‌وهوا رو بیشتر از هر جا، می‌تونی پای سفره‌ی غذاهاش پیدا کنی. غذاهایی که از دل خاک گرم و از دل صبر آدم‌ها درومده. نه واسه پُز دادن (Show off)، نه واسه عکس گرفتن، واسه سیر کردن شکم و گرم‌کردن دل خانواده.
غذاهای سنتی امارات پر از خاطره‌ان. از اون غذاهایی که وقتی داری می‌خوری، حتی اگه اولین باره امتحانشون می‌کنی، حس می‌کنی قبلاً یه جایی تو وجودت اون طعم رو می‌شناخته. مثلاً «هریس» (هریس: غذایی از گندم و گوشت) که فقط گندم و گوشت داره، ولی اون‌قدر آروم پخته شده که مثل مهربونی مادر می‌مونه. یا «بلالیت» (بلالیت: رشته‌های شیرین و تخم‌مرغ) که هم شیرینه، هم شور، هم نرمه، هم ترد (Crunchy)؛ یه ترکیب جالب برای شروع یه روز خوب.
بعدش می‌رسی به «مجبوس» (مجبوس: برنج و گوشت خوش‌عطر)؛ همون برنج خوش‌عطر که گوشتش تو دهن آب می‌شه. با یه عالمه ادویه (Spices) که قشنگ بیدارت می‌کنه. یا «خُزی» (خُزی: گوشت بریان با برنج و آجیل)، غذای دورهمی‌ها که وسطش گوشت بریون (Roasted) هست و اطرافش برنج و آجیل. مخصوص وقتایی که خونه شلوغه و مهمون‌ها حسابی گرسنه‌ان. و آخر سر، «ثرید» (ثرید: خوراکی از نان و گوشت)؛ یه غذای ساده، ولی جان‌دار (Hearty). نون، گوشت، سبزی، آبگوشت غلیظ... یه جور ترکیب روستایی که از زمان‌های خیلی دور همین‌طور مونده و هنوز هم سر سفره‌ی خیلی‌هاست.
اینا فقط غذا نیستن. یه جور یادگاری‌ن از گذشته‌ی همین مردمی که حالا تو شهری با برج و نور و صدای زیاد زندگی می‌کنن. ولی وقتی شب می‌شه و همه خسته‌ان، دلشون با یه کاسه هریس یا بشقاب مجبوس آروم می‌گیره.
این مقاله قراره تو رو ببره به دل همین طعم‌ها. بدون تشریفات، بدون زرق‌وبرق. فقط تو، یه سفره، و پنج تا غذای اماراتی که وقتی بخوریش، انگار یه تکه از دل این سرزمین رو چشیدی.
Al Harees
هریس یکی از قدیمی‌ترین غذاهای سنتی خاورمیانه و به‌خصوص امارات است که ریشه‌های آن به صدها سال پیش بازمی‌گردد. این غذا از دوران قبل از مدرن شدن شهرهای حاشیه دریای پارس، زمانی که مردم به شکل کوچ‌نشینی زندگی می‌کردند، بین خانواده‌ها محبوب بود. هریس به‌عنوان غذایی مقوی و انرژی‌زا شناخته می‌شد که برای روزهای سرد یا موقعیت‌های خاص، مثل ماه رمضان یا جشن‌های ملی، تهیه می‌شد. این خوراک، علاوه بر طعم و مزه‌ی لذیذ، نمادی از صبر، همدلی و دور هم بودن اعضای خانواده است؛ چرا که پخت آن زمان‌بر و نیازمند مراقبت دقیق است.
در روش سنتی پخت هریس، ابتدا گندم را به‌صورت کامل خیس می‌کنند و بعد با گوشت (معمولاً گوشت گوسفند یا مرغ) داخل دیگ بزرگی ریخته و روی آتش ملایم قرار می‌دهند. این ترکیب باید به‌صورت بسیار آرام و طولانی، حتی تا ۸ تا ۱۲ ساعت، پخته شود تا گندم کاملاً نرم و له شده و گوشت کاملاً پخته و لطیف گردد. در این مدت، باید مرتب هم زده شود تا غذا به حالت خامه‌ای و یکدست برسد و ته نگیرد. بعد از پخت، روی هریس را با روغن حیوانی تصفیه‌شده به نام «گِهی» (ghee) می‌پوشانند که علاوه بر افزایش طعم، بویی خاص و خوشایند به غذا می‌دهد.
هریس نه فقط یک غذا، بلکه یک سنت است که در دورهمی‌های خانوادگی و مراسم مذهبی حضور دارد. تهیه آن نیازمند صبر و عشق است و هر خانواده روش و دستور خاص خود را برای پختش دارد. این غذای گرم و مغذی، به‌خصوص در فصول سرد و روزهای بلند زمستان، دل همه را گرم می‌کند و یادآور خاطرات شیرین گذشته است. در دبی و سایر نقاط امارات، هریس همچنان یکی از نمادهای مهم مهمان‌نوازی و فرهنگ غذایی اصیل به حساب می‌آید.
Balaleet
«بلالوت» (Balaleet) یکی از غذاهای سنتی امارات است که طعمی منحصربه‌فرد و ترکیبی از شیرینی و خوش‌طعمی دارد. این غذا از رشته‌های نازک و باریکی شبیه به ورمیشل (رشته‌های بسیار باریک) تشکیل شده که با شکر، زعفران و هل (هل: ادویه معطر) طعم‌دار می‌شود و در نهایت با یک املت نازک و لطیف روی آن پوشانده می‌شود. بلالوت معمولاً به عنوان صبحانه یا میان‌وعده شیرین و خوشمزه در سفره‌های اماراتی‌ها دیده می‌شود و طرفداران زیادی دارد.
تاریخچه:
بلالوت یکی از غذاهای قدیمی ناحیه دریای پارس است که ریشه‌اش به فرهنگ‌های متنوع عربی و جنوب آسیا برمی‌گردد. این غذا به خاطر ترکیب جالب طعم‌های شیرین و خوش‌عطر خود، از قدیم در مراسم‌ها و دورهمی‌های خانوادگی محبوب بوده است. بلالوت نه تنها در امارات بلکه در کشورهای همسایه مانند عمان و بحرین نیز شناخته شده است.
روش پخت:
در ابتدا رشته‌های ورمیشل را در روغن تفت می‌دهند تا کمی طلایی و خوش‌رنگ شود. سپس با افزودن شکر، زعفران دم‌کرده و هل، رشته‌ها را می‌پزند تا کاملاً نرم و طعم‌دار شوند. این مخلوط شیرین و خوش‌بو، پایه‌ی بلالوت است. در مرحله بعد، املت نازکی از تخم‌مرغ با کمی شکر و گاهی ادویه‌های ملایم مانند دارچین تهیه می‌شود و روی بلالوت گذاشته می‌شود. سرو بلالوت معمولاً گرم و همراه با چای یا قهوه عربی است.
بلالوت غذایی است که به دلیل ترکیب شیرینی، عطر ادویه‌ها و لطافت املت، حس تازگی و شادی را در آغاز روز به آدم می‌دهد و برای کسانی که دنبال تجربه طعم‌های متفاوت و سنتی در دبی هستند، انتخابی عالی محسوب می‌شود.
Al Majboos
«مجبوس» (Al Majboos) یکی از غذاهای اصیل و پرطرفدار امارات است که سهم بزرگی در فرهنگ غذایی این منطقه دارد. این خوراک خوش‌طعم، ترکیبی از برنج معطر و گوشت خوش‌پخت است که با ادویه‌های مخصوص منطقه به آرامی طبخ می‌شود و عطر و طعمی بی‌نظیر به آن می‌بخشد. مجبوس معمولاً با گوشت مرغ یا گوشت گوسفند تهیه می‌شود و به‌عنوان یکی از غذاهای اصلی در مهمانی‌ها و جشن‌ها سرو می‌گردد.
تاریخچه:
مجبوس یکی از قدیمی‌ترین غذاهای خلیج فارس است که ریشه آن به فرهنگ‌های بادیه‌نشینی و دریانوردی در منطقه بازمی‌گردد. این غذا به دلیل استفاده از ادویه‌های محلی مثل زعفران، هل و دارچین، بسیار خوش‌عطر و خوش‌طعم شده و به سرعت جای خود را در دل مردم باز کرده است. در گذشته، مجبوس به عنوان غذای مهمانی‌ها و مناسبت‌های ویژه تهیه می‌شد و هنوز هم در خانواده‌های اماراتی جایگاه ویژه‌ای دارد.
روش پخت:
برای تهیه مجبوس ابتدا گوشت را با ادویه‌های مخصوص از جمله زعفران، هل، دارچین، فلفل سیاه و گاهی میخک و زنجبیل مزه‌دار می‌کنند. سپس گوشت را همراه با برنج باسماتی (برنج معطر هندی) و گاهی سبزیجاتی مانند گوجه فرنگی و پیاز در دیگ مخصوص می‌پزند. پخت این غذا معمولاً به صورت آرام و طولانی است تا گوشت کاملاً نرم شود و برنج همه عطرها را به خود بگیرد. در پایان، مجبوس را با مغزها و کشمش تزئین می‌کنند که به آن جلوه‌ای خاص می‌بخشد.
مجبوس نه تنها یک غذای خوشمزه بلکه نمایانگر فرهنگ مهمان‌نوازی و سنت‌های امارات است. هر بار که این غذا را می‌خورید، حس گرمی و صمیمیت خانواده‌های اماراتی را می‌توانید بچشید و سفری کوتاه به دل فرهنگ غنی این سرزمین داشته باشید.
Khuzi
«خوزی» (Khuzi) یکی از غذاهای سنتی و محبوب امارات است که به‌عنوان یک خوراک مجلسی و ویژه شناخته می‌شود. این غذا شامل گوشت گوسفند یا بز کبابی و نرم است که با برنج معطر، مغزهای خوراکی و سس غنی و پرادویه‌ای همراه می‌شود. خوزی معمولاً در مهمانی‌ها، جشن‌ها و مناسبت‌های خاص سرو می‌شود و نمادی از فرهنگ مهمان‌نوازی در امارات به حساب می‌آید.
تاریخچه:
خوزی ریشه در سنت‌های قدیمی بادیه‌نشینان عرب دارد که گوشت کبابی و برنج را به روش‌های خاص و با استفاده از ادویه‌های محلی تهیه می‌کردند. این غذا به مرور زمان به یکی از غذاهای شاخص و پرطرفدار در جشن‌ها و مراسم‌های خانوادگی امارات تبدیل شده است. در گذشته، خوزی نشان‌دهنده ثروت و بزرگ‌منشی میزبان بود و به همین دلیل در مراسم ویژه بیشتر تهیه می‌شد.
روش پخت:
در ابتدا گوشت گوسفند یا بز را به‌صورت کامل و بزرگ کباب می‌کنند تا کاملاً نرم و آبدار شود. سپس این گوشت خوش‌عطر را کنار برنج باسماتی می‌گذارند که با ادویه‌های معطر مانند زعفران، هل، دارچین و گاهی میخک و فلفل سیاه پخته شده است. برنج در خوزی بسیار مهم است و باید حسابی معطر و خوش‌طعم باشد. در پایان، این غذا با مخلوطی از مغزهای خوراکی مثل بادام، پسته و کشمش تزئین می‌شود که طعم و جلوه خاصی به آن می‌بخشد.
خوزی نه فقط یک وعده غذایی بلکه تجلی‌گر اصالت، مهمان‌نوازی و جشن‌های خانوادگی در فرهنگ امارات است. هر بار که خوزی می‌خورید، به نوعی در جریان سنت‌های کهن و داستان‌های مردمان این سرزمین قرار می‌گیرید.
Tharid
«ثرید» (Tharid) یکی از غذاهای سنتی و پرطرفدار امارات است که به‌عنوان یک خوراک دل‌پذیر و گرم شناخته می‌شود. این غذا نوعی خورشت غنی است که پایه آن نان خرد شده یا تکه‌های نان خشک شده است که در آبگوشت گوشت و سبزیجات فرو رفته و کاملاً طعم‌دار شده است. ثرید غذای راحتی (Comfort Food) است که حس گرمی و آرامش را به همراه دارد و اغلب در روزهای سرد یا پس از روزهای طولانی به عنوان غذای مقوی مصرف می‌شود.
تاریخچه:
ثرید یکی از قدیمی‌ترین غذاهای خلیج فارس و مناطق عربی است که ریشه آن به زندگی بادیه‌نشینی بازمی‌گردد. در آن زمان، نان‌های خشک شده که به سختی نگهداری می‌شدند، در این غذا استفاده می‌شد تا هیچ غذایی هدر نرود و به صورت بهینه مصرف شود. این غذا نماد سادگی، صرفه‌جویی و در عین حال مهمان‌نوازی در فرهنگ عربی است و هنوز هم جایگاه ویژه‌ای در سفره‌های اماراتی دارد.
روش پخت:
برای تهیه ثرید، ابتدا گوشت گوسفند یا مرغ را با سبزیجاتی مانند هویج، سیب‌زمینی، کدو و گوجه‌فرنگی به همراه ادویه‌های محلی مثل دارچین، زعفران و هل در آب می‌پزند تا آبگوشت خوش‌طعم و غنی به دست آید. سپس نان‌های خشک یا نان تکه‌تکه شده در این آبگوشت فرو برده می‌شوند تا نرم و پرعطر شوند. این ترکیب نان و خورشت به همراه گوشت و سبزیجات به‌عنوان یک وعده غذایی کامل و دل‌نشین سرو می‌شود.
ثرید غذایی است که نه تنها از نظر طعم بلکه از نظر فرهنگی و احساسی نیز برای مردم امارات اهمیت دارد. این غذا نمایانگر اصالت، مهمان‌نوازی و سادگی زندگی در سرزمین‌های بیابانی است و تجربه‌ای متفاوت و دلچسب برای هر کسی که می‌خواهد طعم واقعی غذاهای اماراتی را بچشد.